Bir hüzün , bir sevinç .Bir iyi , bir kötü.Bir umutsuz ,bir heyecan dolu .Bir yalnız , bir kalabalık. Bir anlamsız, bir dolu dolu . Hayatın ritmi böyle böyle devam ediyor.Duygular ve beyin , gerçek hayatın düz mantığı ve hayaller iç içe.Bazen çatışarak , bazen kolkola hüküm sürüyorlar hayatımızda.
Uzun zamandır hatırlamadığım bir şarkı çalıyor radyoda :
Bir çocuk gördüm uzaklarda
Gözleri kederli hatta korkulu
Her şeye rağmen biraz gülümsedi çocuk
Sıcak sade ama biraz kuşkulu
Bir çocuk sevdim uzaklarda
Sanıyordum ki onun özlemi de buydu
O ise bir bakışta beni örtülerimden
Yalnızca ve yalnızca duygularıyla soydu
Ben böyle yürek görmedim böyle sevgi
Şimdi çocuk büyümekte günbegün
Bütün hüzünleri okşadı birer birer
Gizli bir ümide sarılarak biraz küskün
Bir çocuk gördüm uzaklarda
Biraz çocuk biraz adam biraz hiçti
Ellerinde yaşlı zaman demetleri
Daha önce denenmemiş yeni bir yol seçti
Bir çocuk sevdim uzaklarda
Bir elinde yarın öbür elinde dün
Erken ihtiyarlamaktan sanki biraz üzgün
Dünyanın haline bakıp güldü geçti
İyi ki radyolar var , o sımsıcak , tertemiz ,ruhumuza dokunan şarkıları hatırlatacak bir araç var hala.Tabii ki bir de istediğim zaman , istediğim şarkıyı dinlememi sağlayan fizy :)
eylem T
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder