8 Haziran 2013 Cumartesi

GENÇLERİN GÜCÜNÜ KÜÇÜMSEYENLERE

Image

Hepimize hatırlattılar onlar ve öğrettiler özgürlükler için nasıl mücadele edilebileceğini.Ben çok şey öğrendim ve toplum da.Aşk olsun size çocuklar,aşk olsun.

Ve bir yazı -21 yaş tazeliğinden.

Gökyüzünü hiç görmediğin ,görmeyi unuttuğun günler oluyor mu senin de?Günün sonunda, bunu fark edip , o günü hiç yaşamamış olduğun hissine kapılıyor musun?Ya da o gün boğazı geçerken içinden denize şöyle göz ucuyla bile bakmak gelmediğini fark ettiğinde neler hissedersin?Bomboş bir gün.Hiçbir gülüş,nefes alış,dokunuş yaşamamış gibiyimdir.Bütün bir günden arta kalan bir hiçmiş meğer.Bir şeyler katmamışım kendime, dünyaya.Boş bir hüzün ve keder.

Attığım her adımda , bir ses daha uzaklaştırmaya çalışıyor beni gökyüzünden.Bir görüntü,bir bakış,bunaltıcı mekanlar -yitirmem için kendimi- sürekli zorluyor.Denizi,ormanı,tüm mavilikleri ve yeşillikleri uzaklaştırmaya çalışıyorlar.Konuşmalar,konuşmalar kulağımı tırmalıyorlar.Tek düzeliğe hapsetmeye çalışıyorlar.

Bugün gördün mü papatyaları,mavi küçük çiçekleri ve çiğdemleri?Dokunmak istedin mi onlara?Sana tüm umutları,coşkuları hatırlattı mı?Yeniden ve yeniden koşabileceğini,taklalar atabileceğini?Derinlerde güzel duygular uyanıverdi mi ?Sende de?  (Eylem T - 14/03/1997)

10 Nisan 2013 Çarşamba

ÖNCE BİR BOŞLUK OLDU KALP GİDİNCE,AMA ŞİMDİ İYİ



Onları gazete ve televizyondaki haberlerden, anlık görüntüleriyle tanıyoruz.Fuhuşa zorlanan ,halk arasında Natasha olarak isimlendirilen bu kadınlar,erkek egemen ağızlarla yapılan espirilerle girerler hayatımıza.Bir insan,bir kadın olarak değil de yaptıkları işle tanımlanır,küçümsenir,yargılanırlar.
Talimhane Tiyatrosu , ”Önce Bir Boşluk Oldu Kalp Gidince Ama Şimdi İyi’ isimli oyununda bu kadınlardan birini ana karakter olarak sahnelere taşıyor.Oyuncu Esra Bezen Bilgin , üstün bir oyunculukla, Ukraynalı Dijana’yı yaşatıyor.Dijana’nın acıklı hikayesi bizi derinden etkilerken, asıl olarak onun duyarlı,sevgi dolu,hayalperest ve sevimli karakteriyle büyüleniyoruz.Zaman zaman gözümüzden akan yaşlara hakim olamıyoruz ama gülüyoruz da o sıcacık ,içten kadına .Seviyoruz onu .İçindeki saflığa tezat yaşantısını düşününce boğazımız düğüm düğüm oluyor.Tüm hayallerinin yıkılmasına,acılarına rağmen , yine de hayata tutunmaya çalışmasına, umudunu yitirmemesine hayran oluyoruz.
Image
Oyunun bir diğer karakteri Türkmenistanlı Bahar’a ,Güliz Gençoğlu tarafından hayat verilmiş.Her ne kadar rolü kısa olsa da bence oyuna büyük katkı sağlamış.Dijana’nın kırılganlığına karşıt , coşkulu ve hayata karşı daha saldırgan bir yapıdaki bu kadın da Dijana’ya benzer acılar yaşayıp ,farklı bir şekilde tutunmaya çalışıyor hayata.
İki oyuncu da muhteşem oyunculuklar sergilediler.Karakterleri özümsedikleri ve yaşadıkları bir gerçek.Esra Bezen Bilgin, oyunun ana karakterini aksanıyla,ruh haliyle öyle doğal bir şekilde yansıtıyor ki , başta 2012 Afife Jale Kadın Oyuncu Ödülü olmak üzere,hak ediyor aldığı tüm ödülleri.
Oyun , aslında Genç İngiliz yazar Lucy Kirkwood (1984) tarafından yazılmış. Seçil Honeywill tarafından ülkemiz koşullarına muhteşem bir şekilde uyarlanmış.Mehmet Ergen tarafından yönetilmiş.Uyarlama bir oyun olmasına rağmen, tamamen ülkemize özgü gerçekliği yansıtabilmesi büyük bir başarı.Oyunun kurgusu da , temponun hiç düşmemesine yol açmış.Olayların karışık düzende anlatılması ve ikinci karakterin oyuna dahil olduğu doğru zamanlama , oyuna dinamizm katmış.
Mart ayı boyunca  oyun çeşitli yerlerde oynanacak.Gitmek isteyenler için gösterim tarihleri:
Oyunun aldığı ödüller:
2012 – Afife Jale / Yılın En Başarılı Kadın Oyuncusu Ödülü
2012 – Sadri Alışık / Yılın En Başarılı Kadın Oyuncusu & Yardımcı Rolde Yılın En Başarılı Kadın Oyuncusu Ödülleri
2012 – Tiyatro Eleştirmenleri Birliği Yılın Tiyatro Oyuncusu Ödülü
2012 – Tiyatro Dergisi  Yılın Çevirmeni
2012 – Tiyatro dergisi  Yılın en başarılı kadın oyuncusu
2011 – Direklerarası Seyircileri Küçük Salon En İyi Kadın Oyuncu Ödülü
MSM Sanat Ödülleri – En İyi Yönetmen Ödülü
Emeği geçenlere teşekkürler.İyi ki varsınız.Image
eylem t
Not:Esra Bezen Bilgin ve Mehmet Ergen’in röportajı:

1 Ocak 2013 Salı

ANNA KARENINA

 
Anna Karenina ,2012′ nin son günlerinde,  sinema filmi olarak yeniden karşımızda.Joe Wright yönetmenliğindeki filmde Anna Karenina rolünde Keira Knightley’i görüyoruz.
Tolstoy’un bu başyapıtını okuyalı yıllar geçse de, hikayenin ana karakteri kafamda oldukça netti.Aşkı için ailesinden ve tüm ayrıcalıklarından vazgeçen Anna , uğruna herşeyini terk ettiği aşkının ona ihanet ettiği duygusunu yenemeyip , kaçınılmaz sonuna doğru alkolizm ve ruhsal bunalımlar eşliğinde gidecekti.Kendini kötü ve şeytan olarak nitelendiren bu kadın,aslında dönemin koşulları göz önünde bulundurulduğunda cesur yürekli ve güçlü bir kadındır.Kaybedeceği şeyler bu kadar çokken ,neden Anna aşkı seçmiştir?
Filmin sahne geçişleri , tiyatro sahnesiyle örtüştürülerek , görselliğe değişik bir bakış açısı getirilmiş.Muhteşem müzikler de filmi sanatsal bir şölene dönüştürme konusunda yardımcı olmuş yönetmene.
Filmde ,aşkı arayan iki insan var aslında.Senaryo da bence bu iki aşk üzerine odaklanarak ;  bir tarafta kaybeden güçlü aşık Anna’nın hazin  sonuna  karşılık, Tolstoy tarafından da idealize edilen, aile kurmakla sonuçlanan,  kazanan aşık Levin ‘i koyarak bir denge kurmaya çalışılmış. Yan karakterler ise (Anna’nın kocası rolünde Jude Law,sevgilisi Aaron Taylor Johnson, kardeşi Matthew Macfadyen ve diğerleri)  oldukça iyi işlenmiş ve oynanmış.
Çok büyük beklenti içinde olmadan ,kitaba bir de sinema sanatı gözüyle yeniden bakmak isterseniz, Joe Wright’ın Anna Kareninası özenli bir çalışma.
eylemt

TİYATRO OYUNU :MICHELANGELO

 
 
İstanbul Devlet Tiyatrosu tarafından sahneye konulan Irmak Bahçeci’nin yazdığı,Saydam Yeniay’ın  yönettiği Michelangelo adlı oyunu Üsküdar Tekel Sahnesi’nde izleme imkanım oldu.
Üsküdar Tekel Sahnesi , yeniden düzenlenen Tekel binasında hizmet veriyor. Üsküdar’dan Kuzguncuk yönüne doğru, muhteşem boğaz manzarası eşliğinde,  yürüyerek ulaşabilirsiniz buraya.Boğaz havası almak ,binanın tarihi dokusunu hissedebilmek için bile gidilebilecek bir mekan.Klasik bir tiyatro sahnesinden çok farklı bir havası var.Seyirci ve tiyatrocular adeta içiçeler.Bu ortamı soluyor olmak bile insanı heyecanlandırmaya yetiyor aslında.
1475 yılında İtalya’da doğan ,ünlü rönasans dönemi heykeltıraş,ressam,mimar ve şairi Michelangelo ‘nun, yaratıcılığı ve dehasına karşın , ruhsal çalkantılarla dolu yalnız yaşamı ve eserlerini yaratım süreci üzerine yoğunlaşmış oyun.Daha çok Sistine şapelindeki meşhur tavan resmini yaptığı dönemdeki çalışma ortamında görüyoruz Michelangelo’yu .Ama zaman zaman geçmişe geri dönüşler de oluyor. Michel’in ilk  gençlik dönemlerindeki isyankar hali,meşhur ve aranan bir sanatçı olduğu dönemdeki  kilise ve zengin sınıfa karşı çıkışlarıyla  örtüşüyor.Yarattığı eserlerinin ve dehasının, ne alt tabaka ne de üst tabaka tarafından anlaşılamadığı hissinin tetiklediği huysuz ve öfkeli yapısı ,dehasının yanında gittikçe küçülen kişiliği ve fiziksel özellikleri, içini kemiren  paranoyalara ve ruhsal krizlere sürüklüyor onu.
Atilla Şendil(Michelangelo) genel olarak iyi bir oyunculuk sergiliyor.Karakteri yaşarken ve yaşatmaya çalışırken zaman zaman abartıya kaçabiliyor.Belki dönemin kasvetinden,belki karakterin çelişkili ve öfkeli ruh halinden kaynaklanan bir zorlanma hissi doğuruyor seyircide.Diğer karakterlerde  öne çıkan bir oyunculuğa rastlanmaması ise oyunun zayıf noktasını oluşturuyor belki de.
Oyunun ışıldadığı yerlerse, Michelangelo’nun  eserlerinin sergilendiği bölümler ve seyirciyi en çok etkilediğini düşündüğüm bölüm ise oyunun son sahnesi.
Sanatçının ruhsal yapısını, rönasans döneminin yoğurduğu bir üstatla ,Michelangelo ile anlamak isteyenlere şimdiden iyi seyirler:))
eylem t