3 Aralık 2010 Cuma

YANLIŞ NEREDE?

Keşke herşey ,okuduğumuz kitaplardaki gibi ilerlese .Ama olmuyor.Hayatın dinamikleri izin vermiyor buna.Yiğit'e sınır koyma denemelerimizde zaman zaman ilerleme kaydediyoruz aslında.Ne zaman ki günlük hayatımız düzenli ilerliyor, o zaman Yiğit de daha uyumlu bir çocuk oluyor.Ne zaman ki, anne baba olarak  bizim tepkilerimiz kararlı ve  tarzımız uyumlu , o zaman Yiğit daha anlayışlı ve söz dinler oluyor.Ama hayat böyle devam etmiyor.Farklı koşuşturmacalar,planlar da beliriyor zaman zaman.Düzen bozuluyor sık sık.Huysuzluk geliyor beraberinde.

Yiğit'in hayatında bir tek anne ,babası da yok.Kreşte geçirilen yarım gün boyunca,arkadaşları ve öğretmenleriyle ayrı bir dünyası var.Kreş sonrasında anneannesiyle birlikte.Onunla olan ilişkisi ve gördüğü davranış tarzı da bizden farklı.

Günün sonunda, bir anda tüm sevdikleri bir arada .Anne, baba, anneanne ,dayı(arası pek iyi olmasa da).Kısıtlı bir zaman var yatma saatine kadar.Bu kısıtlı zamanda, yemeğini yemeli,oyun oynamalı,meyvesini yemeli,kitaplarını okumalı, yatağa geçiş öncesi pijamalarını giymeli ve dişlerini fırçalamalı .3 yaşındaki bir çocuk için , böylesine karmaşık bir gün !! Böyle bir tempo!! Bir yerlerde yanlış var.Çocuğu eğitmeye zamanımızın olmamasını geçtim, onunla birlikte ' saf  ' bir zaman geçirme şansımız bile olmuyor ki!

Hayıflanmanın da gereği yok .Bu hayat tarzı ,onun bebekliğinden beri gördüğü ve yaşadığı hayat.Bir zamanlar hayalini kurduğum,şehirden uzak hayatı maalesef veremedik oğlumuza.Şimdi doğadan kopuk ve koşturmacayla geçen  hayatımıza dahil oldu o da.

Soluk almaya çalışmalı sık sık .

                                     eylem t 

4 yorum:

  1. Evet maalesef hollywood filmlerindeki gibi iki katlı bahçe içinde evler ve nerden geldiği belli olmayan bir sabır, para ve keyif içerisinde yüzmüyoruz...

    Ama emin ol Yiğit çok mutludur. Eğer sen Yiğit'ten memnunsan genel olarak; ki öylesin görüyorum; o da kendinden ve dünyasından mutludur :)))

    YanıtlaSil
  2. Bazen çok mu yükleniyoruz diyorum kendimize.Evet, disiplin açısından geri durumdayız toplum olarak ama yaşam koşullarımızın da getirdiği bazı olumsuzlukları yadsıyamayız.

    Mutluluğu yakalamaya çalışmak ve eğitimin önemini unutmamaktan başka bir çare yok gibi.

    YanıtlaSil
  3. Okumamıştım :) Son zamanlarda, bu bağlantı yüzünden blogları (siteleri) nadiren açabiliyorum!

    Aslında, o "rutin ve yapılması gereken" işlerden de keyif alınırsa, o da çocukla geçirilen bir zaman sonuçta. Ama bizde bu aralar bunların hepsi mücadeleye döndü...

    Yavaş bir hayatı ben de isterdim... ne zaman, ne zaman acaba?

    YanıtlaSil
  4. Rutin yapılanlardan zevk almıyorlar artık çünkü kendi istekleri ön planda ve ne istediklerini çok iyi biliyorlar : oyun , anne babayla eğlenmek,yiyecekse sevdikleri şeyleri yemek.işin kötüsü bunları bize nasıl yaptırabileceklerini de sınırlarımızı sonuna kadar zorlayarak beceriyorlar:))İster istemez mücadeleye dönebiliyor bu rutin yapılması gerekenler:((

    YanıtlaSil