Karşımda oturup , birasını yudumlayan, zaman zaman kahkahalarla ,zaman zaman gözleri dolarak, tüm içtenliğiyle benimle sohbet eden , 30'larının ortalarındaki bu kadın, gözümde hala küçücük bir çocuk;can dostum . 'Ya, biz ne kadardır dostuz seninle? 'Hesap yapılır ve çeyrek asırı çoktan devirdiğimiz anlaşılır.
Oysa daha dün gibi onunla birlikte geçirdiğimiz tüm güzel anlar.Hayatıma şöyle bir baktığımda , ilkokul çağındaki anılarım kadar canlı ve beni mutlu eden bir dönem çok az.İyi ki dolu dolu yaşamışım , oynanacak tüm oyunları oynamışım, coşkuyu, sevgiyi, arkadaşlığı o en 'temiz' duygularla hissetmişim.
Umarım çocuğum da böylesine güzel bir çocukluk geçirir.
Ha,bir de ben anneme çok isyan ederdim mesela; beni akşam eve çağırdığında.Anlayamazdım: 'Neden beni oyundan çağırıyor.Beni daha başka ne mutlu edebilir, ne daha önemli olabilir ki!' diye.O da bir şeylere isyan edecek belki de , hatta şimdiden başladı bile :)
eylem t
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder