Bir kayık,denizde ya da gölde,İstanbul'un göbeğinde ya da küçük bir balıkçı kasabasında.Hafif hafif salınmakta.Umursamaz bir halde dünyayı.Kendi ritminde dans ediyor.Ardında bir deniz mavisi,bir gökyüzü mavisi ve sonsuzluk. Küçük bir kız çocuğu denize bakıyor.Gülümsetiyor beni, annesinin çayını karıştırırkenki dikkatli ve minik elleri. Saçlarındaki sarılar,canlandırıyor yüreğimdeki ışığı.Konuşuyor hiç susmadan,bir şeyler anlatıyor kendi dünyasından,heyecanlı.Arkasında yine o kayık,hafifçe sallanmakta.Huzur bu değil mi işte diyorum içimden.Bu an, işte bu duygu ,bu kayık..
Bir de; Ezginin Günlüğü 'Bahçedeki Sandal' albümü:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder