ÇOCUKLUĞUMUZA İNELİM

Dün akşamki çocukluk arkadaşımla geçirdiğim keyifli gecenin ardından yazdığım yazının üstüne , bir de sevgili ÖZGÜRANNE ' nin sobesi geldi.

Diyor ki : Sizden şunu rica ediyorum. Bir koltuğa uzanın, gözlerinizi kapayın. Çocukluğunuza dair sizi en mutlu eden şeyi hatırlayın. Kim vardı, nerdeydiniz? Ne hissetmiştiniz? Bunu akılda tutun.
Soru şu: annelerimizin ve babalarımızın, aile büyüklerinin biri yetiştirirken yaptıkları fark yaratan doğrular neler?  Hayatımızda ki "iyi ki"ler neler... 3 tane söyleyebilirseniz bir sobe başlatalım.

1- Mutfaktayız babamla.Daha küçücüğüm ve babamı izliyorum .(Babam yemek yapmayı çok severdi.Her daim neşeliydi mutfakta.Ben de babasının kuzusu olarak peşindeydim. ) Babam bir türkü mırıldanıyor.Sonra dedi ki 'Kızım ,hadi sana bir türkü öğreteceğim' 'Gemilerde talim var .Bahriyeli yariiim var.O da gitti sefere,ne talihsiz başım var....'  Hayatımın en zevkli anlarından biriydi.

2-İlkokuldaydım.Kabakulak olmuştum.Annem-babam çalıştığı için evde tek başıma yatıyordum.Kendi kendime vakit geçirmeye çalışırken ,kapı çaldı.Kapıyı bir açtım ki, ilkokul öğretmenim ve sınıf arkadaşlarımdan birkaçı beni ziyarete gelmişler.Gelirken de pastaneden poğaça almışlar.Nasıl büyük bir sevinç yaşadığımı anlatamam.

3-İlkokul'da en sevdiğim günlerden biri de 23 Nisanlardı.Her türlü etkinlikte yer alırdım çünkü.Trampet çalmak,halk oyunları,şiir okumak.En güzeli de 23 Nisan'dan bir gece önce ,annemle birlikte, aynı zamanda ev sahibimiz olan alt kat komşumuza inip, 20'li yaşlardaki kızlarının benim saçlarımı saatlerce, maşayla kıvırcık yapmaya çalışması,yapılan muhabbetler.Veee gece, büyük bir heyecanla ve sabırsızlıkla, sabahı hayal ederek , uykuya dalmak.

ve ve veeeeee şu an kafamda uçuşan, tatlı çocukluk anılarım:))

                                                                                      eylem t